Zo’n twaalf jaar geleden las ik Slaughterhouse-Five (1969), mijn onvergetelijke kennismaking met Kurt Vonnegut. Die roman gaat over het bombardement op Dresden, dat Vonnegut zelf meemaakte als krijgsgevangene. Wat me zo aansprak aan dat verhaal is hoe de auteur wilde sci-fi-elementen en bijzonder komische passages in dit oorlogsverhaal verwerkt zonder dat het verhaal aan ernst inboet. Nee, het is juist in deze verhalende stijl dat het oorlogstrauma heel erg invoelbaar gemaakt wordt voor de lezer.
Lees verder
