Stijn Moreels – Sepia (2024)

Afgelopen jaar mailde Stijn me met de vraag of ik zijn boek Indigo wilde lezen en bespreken. Nu krijg ik regelmatig dat soort verzoeken, en ik ben altijd een beetje huiverig om ‘ja’ te zeggen, omdat de meeste verzoeken niet mijn smaak zijn. Gelukkig gaf ik aan dit specifieke verzoek wel gehoor, want Indigo is gewoon heel erg goede science-fiction van Vlaamse bodem.

Lees verder

Stéphane Symons – Dwaallijnen: Ludwig Binswanger en Fernand Deligny over de Menselijke Conditie (2024)

Denken over de menselijke conditie, het is iets waar (onder meer) filosofen en schrijvers maar druk mee zijn. Dat het belangrijk is om je in sommige gevallen bezig te houden met de vraag wat het betekent om mens te zijn, toont Dwaallijnen. Bij psychiaters Ludwig Binswanger en Fernand Deligny wordt namelijk heel erg duidelijk hoe hun denken over het mens-zijn invloed heeft op hoe ze hun beroep uitoefenen.

Lees verder

Lieven Vandekerckhove – Koorddansen (2024)

Een goed kort verhaal moet in principe op zichzelf kunnen staan, en heeft niet per se de context van een verhalenbundel nodig om op waardering te kunnen rekenen. Dat een verhalenbundel echter vaak ook veel meer is dan slechts een som der delen, bewijst Koorddansen van Lieven Vandekerckhove. In deze bundel kortverhalen en cursiefjes tillen dwarsverbanden en terugkerende motieven en thema’s het geheel naar een hoger niveau.

Lees verder

Martha Claeys – Trots: De Filosofie van een Emotie (2023)

Tijdens mijn studie filosofie heb ik toch vooral geleerd over dode filosofen. Nog levende filosofen kwamen amper aan bod, en als er al over gesproken werd, dan ging het vaak over filosofie voor het grote publiek en daar werd dan met een zeker dedain tegenaan gekeken. Eenmaal afgestudeerd had ik dus geen al te hoge pet op van de filosofie vandaag de dag, maar vorig jaar ben ik toch begonnen met het lezen van winnaars van de Socratesbeker.

Lees verder

Stijn Moreels – Indigo (2023)

Science-fiction binnen de literatuur is toch vooral een Engelstalige aangelegenheid als je kijkt naar de grote prijzen en de grote bejubelde werken. Niet dat er helemaal niks aan genrefictie buiten het Engels taalgebied geschreven wordt, maar dat zijn helaas toch wel vaak werken die onder de radar blijven (ook bij mij). Des te leuker is het om plots verrast te worden door Indigo van Stijn Moreels.

Lees verder