Een echte serielezer ben ik niet, maar nu ik tegenwoordig veel science-fiction en fantasy lees moet ik er zo nu en dan toch aan geloven. Ik zal nooit een hele serie achter elkaar ‘bingen’ (zelfs bij tv-series lukt dat me tegenwoordig niet meer), maar na het erg toffe De Kleuren van Magie en enkele maanden ‘rust’ van deze serie, was ik toch wel toe aan het tweede deel. A Gathering of Shadows (ja, ik ben overgestapt naar het Engels)voelt vooral als een tussendeel aan, maar het einde belooft veel voor het derde en laatste deel van deze reeks.
Lila is in het rode Londen gebleven en leeft nu op een schip met kapitein Alucard die haar les geeft in magie. Er zal binnenkort een groot magie-toernooi plaatsvinden in het rode Londen en Lila weet het op haar typische manier voor elkaar te krijgen om daar deelnemer van te worden, net als Alucard, én Kell, die net als Lila onder een pseudoniem deelneemt aan het toernooi. Lila en Kell zullen elkaar ongetwijfeld na al die maanden weer tegen gaan komen en zien daar beiden (weliswaar met angst en beven) naar uit, maar wat ze niet weten is dat in wit Londen plannen gesmeed worden om Kell te grazen te nemen.
Zwerkbaltaferelen
Toen het me duidelijk werd dat het magie-toernooi het belangrijkste ding zou worden in dit boek, was ik even heel erg bang voor zwerkbaltaferelen, maar dat viel toch best mee. Weliswaar speelt eigenlijk alles zich af tegen de achtergrond van het toernooi, maar het gaat uiteindelijk toch niet echt om de sport, maar om de mensen die samenkomen in rood Londen en hun interacties.
Het is zeker leuk hoe Schwab hier de tijd neemt om de wereld van rood Londen verder uit te werken, nieuwe personages te introduceren (waarvan Alucard duidelijk het hoogtepunt is) en soapy elementen naar de voorgrond te brengen. Er is sprake van veel oud zeer, emotioneel weerzien, opbloeiende liefde, ruzies en het nodige overige drama.
Opmars
A Gathering of Shadows is daarmee uiterst vermakelijk, en toch voelde dit vooral als een pas op de plaats, als een opmars naar een (hopelijk) overdonderend derde deel. Echt heel veel belangwekkends gebeurt er namelijk niet, en de echte hoogtepunten van het verhaal zijn de hoofdstukken die in wit Londen plaatsvinden en die me enorm benieuwd maken naar het derde boek in de reeks.
De gebeurtenissen in wit Londen zijn namelijk enorm duister en af en toe zelfs beangstigend, precies de sfeer die ik zo geweldig vond aan het eerste deel. Dit tweede deel was me wat dat betreft eigenlijk net wat te gezellig, maar met de manier waarop dit boek geëindigd is, ligt de weg wel weer helemaal open voor een gitzwart en bloedstollend derde deel, waar ik dus erg naar uit zie.
Intrige
Rest me nog te zeggen dat ik nog steeds niet echt een liefhebber ben van Lila’s personage, maar dat ik haar in dit deel, zeker richting het einde, wel een stuk beter te pruimen vond. Wel misschien wat jammer dat Lila in dit deel duidelijk het hoofdkarakter is, terwijl ik stiekem veel meer had willen lezen over Kell (voor mij duidelijk het meest interessante personage van de reeks), of nog meer te weten had willen komen over het nieuwe personage Alucard. Maar ja, wie weet komt dat in deel drie.
Al met al een vermakelijk boek met genoeg intrige, maar deel één vond ik echt wel beter. Ik heb wel de hoop dat deel drie kan gaan tippen aan het eerste deel dus ik heb zeker zin om deze reeks uit te lezen. Dat zal wel niet voor direct zijn, maar wie weet ben ik er over enkele maanden weer klaar voor om me wederom in deze fascinerende wereld vol magie en duisternis te dompelen.