Minder Boeiend

Iedereen vertelde me dat de Harry Potter-reeks vooral na het derde deel geweldig wordt. Harry Potter en de Gevangene van Azkaban vond ik al bijzonder geslaagd, dus de verwachtingen lagen best hoog voor dit vierde deel. En toegegeven, het laatste kwart is ook wel echt fantastisch, maar als geheel kon dit vierde deel me toch minder boeien.

De boeken worden steeds dikker in deze reeks en ondanks dat ik de door Stephen Fry voorgelezen Engelstalige editie op anderhalve snelheid luister, was ik er toch dik 20 uur zoet mee. Ik heb even gekeken hoe lang het vijfde deel me gaat kosten en ik geef toe, de moed zakt me wat in de schoenen.

Dit vierde deel begint goed met de inmiddels traditionele chaos die altijd richting het begin van het nieuwe schooljaar ontstaat bij Harry’s oom en tante. Maar daarna wordt er niet normaal veel aandacht besteed aan het wereldkampioenschap zwerkbal, en ik heb eerder al geschreven hoe ellendig ik die beschrijvingen van zo’n fictieve, totaal niet spannende sport vind.

Zever

En dat verschrikkelijke gezever over zwerkbal zet eigenlijk de toon voor de rest van het boek. Ellenlange uitweidingen over allerlei oninteressante zaken op school, en ja, uiteindelijk blijken al die uitweidingen toch een soort van functie te hebben, maar ik kan niet zeggen dat ik er veel plezier aan heb beleefd. Hermeliens strijd voor betere rechten voor huiselfen bijvoorbeeld was verschrikkelijk. Al heb ik wel enorm kunnen lachen om Stephen Fry’s stemmetjes bij deze elfen. En ook dat hele gala en wie dan met wie daar naartoe gaat, ik snap dat dat heel goed past bij de leeftijdscategorie waarvoor dit eigenlijk geschreven is, maar ik vond het allemaal wat kinderachtig.

Dat hele kampioenschap tussen verschillende scholen waar Harry Potter aan mee moet doen, terwijl hij eigenlijk niet mee mag doen volgens de regels, dat voelde ook allemaal enorm omslachtig aan. En de verschillende opdrachten die Harry Potter moet uitvoeren, tja, daar kreeg ik weer die nare zwerkbalvibes bij. Kortom: het grootste deel van het boek vond ik ongelooflijk oninteressant en ik kreeg echt het idee dat Rowling allerlei kunstgrepen erbij heeft gehaald om nog maar een dikker boek dan het vorige te schrijven.

Voldemort

Maar dan treedt de hele verhaallijn rond Voldemort weer naar de voorgrond en dan wordt het toch wel weer heel erg leuk. Dit is duidelijk het meest duistere deel tot nog toe en overduidelijk geschreven voor wat grotere kinderen. Dat vind ik sowieso wel erg tof aan de reeks, hoe de toon en ernst van de gebeurtenissen meegroeien met de lezers. Het deel met Voldemort, ik zal er verder niet te veel over verklappen (al denk ik niet dat er nog mensen zijn die deze reeks nog nooit gelezen hebben), maar dit stuk is wel echt goed spannend en hier heb ik zo erg van genoten dat dit stuk dit boek toch nog van een onvoldoende redt.

Het volgende deel in de reeks is de dikste, en ik zie er toch wel een beetje tegenop, omdat ik dit boek toch wel het minste vind tot nu toe. Toch ben ik wel weer benieuwd waar het hele gebeuren rond Voldemort heengaat, dus ja, ik ga me er binnen niet al te lange tijd waarschijnlijk toch gewoon weer aan wagen. Maar ik hoop op iets beters dan dit vierde deel.