How Much of These Hills Is Gold is een typische hedendaagse Engelstalige roman. Alle vandaag de dag hippe thema’s worden aangestipt, maar mij kon het niet echt bekoren. Het is heus wel een degelijke roman hoor, maar het deed me helaas helemaal niks. Als je meer wil weten over de roman zou je eens mijn videorecensie kunnen bekijken.
Een groot kritiekpunt dat ik had, is dat het zich op de onherbergzame vlakten van de Verenigde Staten afspeelt, maar ik had gehoopt dat de roman wat dat betreft een stuk zintuiglijker was geschreven. Bijvoorbeeld zoals bij Cormac McCarthy, die het landschap opvoert als een van de hoofdpersonages en waarbij je ieder korreltje zand kan ruiken, voelen en proeven.
Aangezien C Pam Zhang het niet doet, heb ik besloten om het heft in eigen handen te nemen. Ik heb vier albums uitgekozen die ervoor zorgen dat je je in het landschap waant dat in How Much of These Hills Is Gold beschreven wordt.
HUALUN – AN ELEPHANT SITTING STILL OST (2018)
Ik heb specifiek voor een album gekozen van deze Chinese postrockband, omdat hoofdpersonages Lucy en Sam kinderen zijn van Chinese immigranten. Hun ouders zijn van China naar de Verenigde Staten getrokken op zoek naar goud en een mooie toekomst. Dat ze niet hebben gevonden waar ze naar zochten wordt eigenlijk al vrij snel in het verhaal duidelijk.
Een significant deel van het verhaal trekken Lucy en Sam over de Amerikaanse vlakten, op zoek naar een goede plek om hun vader te begraven. Iemand tegenkomen is een zeldzaamheid en het duurt weken, maanden voordat ze de bewoonde wereld in zicht krijgen.
Postrock leent zich uitstekend voor dergelijke desolate landschappen. Dit album is een soundtrack voor de film An Elephant Sitting Still, een Chinese film uit 2018. Het is een erg mooie film (duurt wel vier uur, dus wees gewaarschuwd), maar wat me het meeste opviel was de schitterende muziek. De muziek is triestig en geeft je het gevoel helemaal alleen op de wereld te zijn (net zoals in de film eigenlijk). Wat dat betreft past dit album erg goed bij de roman.
GRAILS – BLACK TAR PROPHECIES VOL. 4, 5 & 6 (2013)
Op dit album zijn 3 EP’s samengevoegd. Grails is een Amerikaanse band die postrock maakt, maar er zitten ook wel elementen van slowcore en ambient in. Het is donkere muziek die ’s nachts het beste tot zijn recht komt, als er geen afleidingen zijn en je helemaal op kunt gaan in de muren van geluid die de band opwerpt.
Toen het album uitkwam en ik het recenseerde voor een webmagazine, haalde ik ook al aan hoe goed dit album het zou doen in de Amerikaanse woestenij. Hoe je alleen maar dit album hoeft op te zetten om geteleporteerd te worden naar de grote, weidse Amerikaanse vlakten. Hoe je de grond kunt voelen en ruiken en hoe je de naderende donderbuien voelt aankomen.
Het is misschien niet hun beste album, maar het is wel het album dat direct de associaties oproept die ik zo graag bij het boek gehad had willen hebben. Als ik dit luisterde tijdens het lezen, voelde ik me opeens wel verbonden met Lucy en Sam. Dat laat voor mij de zwakte van de roman zien, want er zouden toch geen externe factoren voor nodig moeten zijn om binding te krijgen met de personages.
GODSPEED YOU BLACK EMPEROR! – SLOW RIOT FOR NEW ZERø KANADA (1999)
Waarschijnlijk de grootste postrockband en niet zonder reden. De meeste vergelijkbare muziek verbleekt als je het naast de muziek van Godspeed You Black Emperor! zet. Het is een kort werkje van ze, maar de twee nummers behoren tot het beste wat de band heeft gemaakt. Qua sfeerzetting staat de band toch wel een aantal treden hoger dan hun mindere broeders. Verdriet, eenzaamheid, woede, het sijpelt allemaal door in hun muziek.
Daarnaast word je vanaf het begin meegesleurd in een muzieklandschap waarvan de Amerikaanse woestijn, de hoge, onbegaanbare bergen en de lege vlakten voor mij het equivalent zijn. Precies het landschap dus waar How Much of These Hills Is Gold zich afspeelt. Bovendien lijkt deze muziek helemaal niet gesitueerd te zijn in het heden, maar eerder een paar eeuwen geleden. De Californische goldrush is helemaal niet ver weg als je deze nummers hoort.
Ik heb ze een keer live mogen zien en dat is nog steeds een van de indrukwekkendste optredens die ik zag. Meeslepend is een understatement voor Godspeed You! Black Emperor. Wanneer ze op hun best zijn word je meegenomen naar een compleet andere dimensie. Veel liefde ook voor de gesproken tekst op het nummer ‘Blaise Bailey Finnegan III’. Net zoals C Pam Zhang ons vertelt wat er mis is met de wereld, zo doet ook deze man op dit nummer. In het laatste geval is het alleen net wat overtuigender.
STEVE REICH – THE DESERT MUSIC (1985)
Dit is het enige album waar op gezongen wordt. En ook in dit geval kun je je afvragen of de zang hier niet vooral een instrument is. Sowieso kies ik vaak bij deze leessoundtracks voor instrumentale albums. Dat komt omdat het makkelijker en minder afleidend is tijdens het lezen, maar ook omdat instrumentale albums vaak veel meer gefocust zijn op sfeer dan albums met vocalen. In het laatste geval ligt de nadruk toch vaak op het overbrengen van een directe, tekstuele boodschap.
Steve Reich is een componist van minimale muziek. Bij deze muziek draait het vooral om de langdurige herhaling van bepaalde thema’s. Spannend wordt de muziek door de kleine veranderingen die de componist aanbrengt aan deze thema’s. In het geval van The Desert Music zit te spanning hem vooral in het onheilspellende karakter van het stuk.
De vocalen zijn redelijk angstaanjagend en de instrumentatie klinkt gejaagd en broeierig. Dit is niet zomaar door de woestijn lopen, nee dit is verdwaald zijn en dreigen om te komen van de honger en de dorst. Lucy en Sam hangt hetzelfde lot boven het hoofd in het boek. Dit album is daarmee een erg goede soundtrack voor een significant deel van de roman.
Een van de redenen waarom ik mindere boeken nog steeds met plezier lees, is omdat ik zoveel plezier haal uit het zoeken van de perfect passende albums. Nee, ik vond How Much of These Hills Is Gold niet erg sterk en ik had op veel meer gehoopt. Toch stond het boek me door de begeleidende muziek nooit tegen. Boeken soundtracken, een van de leukste hobby’s die er is. Tot de volgende keer!