Een boekenblog
Enkele maanden geleden waagde ik me aan het eerste deel van de Millennium-trilogie van Stieg Larsson. Hoewel ik daar wel het een en ander op aan te merken had, bleven het spannende verhaal en de manier waarop Larsson verdieping zoekt me toch wel bij. Het duurde dan ook niet lang voordat ik De Vrouw die Met Vuur Speelde oppakte.
Lees verder
Het gaat goed met de vampierroman. Las ik enkele weken geleden nog het geweldige Tandenjager, de afgelopen week stond in het teken van Hungerstone van Kat Dunn. Ik sloeg nog niet helemaal aan op de omschrijving ‘lesbische vampiers’, maar al bij de eerste pagina’s verdween mijn scepsis als sneeuw voor de zon. Want wat een geweldig boek is dit.
Lees verder
Al heel lang wilde ik eens wat van de Roemeens-Franse filosoof Emil Cioran (1911-1995) lezen. Ik had zo het voorgevoel dat zijn pessimistisch existentialisme wel eens wat voor mij zou kunnen zijn.
Lees verder
Voor een afgestudeerd filosoof heb ik een afwijkend carrièrepad gekozen, maar zeker de laatste jaren is mijn plezier in het lezen van filosofische teksten weer aangewakkerd. Toch was het alweer een tijdje geleden dat ik een ondoordringbaar primair werk las; het soort werken waarmee ik tijdens mijn studie veelvuldig in aanraking kwam en waarbij het doorgronden van zo’n tekst een project van de lange adem was.
Lees verder
Natuurlijk had ik wel eens van de roman Publieke Werken van Thomas Rosenboom gehoord. Het klonk mij echter altijd oersaai in de oren. Toch heb ik het vorig jaar eens meegenomen uit de kringloopwinkel en toen het boek gekozen werd bij een leesclub moest ik er toch aan geloven. Raar hoe het kan lopen, want wat me op voorhand altijd ontzettend droog leesvoer leek, bleek een van de hoogtepunten uit de Nederlandstalige literatuur te zijn.
Lees verder
Nadat ik het geweldige Congo. Een Geschiedenis van David van Reybrouck las, besloot ik voor mezelf dat ik meer over geschiedenis wilde lezen en dat ik daarom de winnaars van de Libris Geschiedenis Prijs in de gaten zou gaan houden.
Lees verder
Ik had werkelijk waar nog nooit gehoord van de romanserie De Aardkinderen, geschreven door Jean M. Auel, totdat een collega van me over de boeken begon. Met gematigd enthousiasme begon ik aan De Stam van de Holebeer, het eerste deel uit de reeks en wat bleek? Het was één van de beste boeken die ik dit jaar las.
Lees verder
Je stapt niet twee keer in dezelfde rivier. Bij die uitspraak van Heraclitus houdt mijn kennis van de presocratische filosoof uit Efeze wel zo’n beetje op. Ben Schomakers wekt het denken en de leefwereld van Heraclitus tot leven in het essay Het Moment, en toont aan dat we vandaag de dag nog veel kunnen leren van deze filosoof die met een ongekende mildheid de wereld aanschouwde.
Lees verder
Horror, ik vind het een heerlijk genre, in film, maar zeker ook in boeken heb ik recentelijk ontdekt. Nu moet ik toegeven dat de meeste horror – hoe vermakelijk ook – vrij oppervlakkig is, en eerder raakt aan alledaagse vormen van vrees in plaats van dat het een diepe existentiële angst blootlegt. Het is juist die existentiële angst waar ik graag mee geconfronteerd word.
Lees verder
Ursula K. Le Guin heeft voor mij al bewezen één van de interessantste fantasy- en sci-fi-auteurs van haar tijd te zijn. Haar verhalen hebben altijd een filosofische dimensie en zitten tegelijkertijd ook op verhaaltechnisch niveau heel erg goed in elkaar. Dat geldt allemaal ook voor The Lathe of Heaven, een boek dat zich tussen mijn science-fictionfavorieten nestelt.
Lees verder
Het lukte de laatste maanden niet zo met lezen. Ik ben misschien wel in tien boeken begonnen, die ik allemaal weer neerlegde omdat iets in die verhalen me niet aanstond. En als ik dan eens een boek uit las, dan voelde ik geen enkele behoefte om mijn ervaringen te delen met de wereld. Ik zat een beetje vast dus, maar sinds een paar weken heb ik het leesplezier weer teruggevonden.
Lees verder
De twee andere boeken uit Jon Fosses septologie kwamen hier ook al langs en natuurlijk moest ik ook dat laatste boek lezen. Ik las wederom de Engelse vertaling door Damion Searls en weer werd ik direct gegrepen door deze meanderende zin van enkele honderden pagina’s die ons een inkijkje geeft in de binnenwereld van een ouder wordende kunstschilder.
Lees verder
Het is niet verrassend dat Parable of the Sower van Octavia E. Butler juist nu weer nieuwe lezers weet te trekken. Het boek komt uit 1993, maar speelt zich af in onze tijd. Doordat deze dystopische roman een wereld schetst die voor velen heel dichtbij komt, heeft Butler er in de afgelopen tijd een boel nieuwe liefhebbers bij gekregen.
Lees verder Het is niet verrassend dat Parable of the Sower van Octavia E. Butler juist nu weer nieuwe lezers weet te trekken. Het boek komt uit 1993, maar speelt zich af in onze tijd. Doordat deze …
Lees verder
Ik lees erg graag boeken waarin de auteur op kritische wijze reflecteert op zijn of haar eigen leven. Wat dat betreft past Beladen Huis van Christien Brinkgreve perfect in mijn straatje. Hoewel er op het eerste gezicht weinig punten waren waar ik me mee kon identificeren, voelde ik helemaal mee met de manier waarop Brinkgreve haarzelf, haar man en hun huwelijk onderzoekt.
Lees verder Ik lees erg graag boeken waarin de auteur op kritische wijze reflecteert op zijn of haar eigen leven. Wat dat betreft past Beladen Huis van Christien Brinkgreve perfect in mijn straatje. Hoewel er op het …
Lees verder
Boeken over het moederschap zijn hip. En dan vooral boeken over moeders die op de een of andere manier lijden aan het moederschap. Dit is ook het hoofdthema van Als de Dieren van Lieselot Mariën, dat door de krachtige stijl weet te overtuigen. Toch vraag ik me wel af hoe lang dit thema interessant zal blijven.
Lees verder Boeken over het moederschap zijn hip. En dan vooral boeken over moeders die op de een of andere manier lijden aan het moederschap. Dit is ook het hoofdthema van Als de Dieren van Lieselot Mariën, …
Lees verder
Enkele maanden geleden waagde ik me aan het eerste deel van de Millennium-trilogie van Stieg Larsson. Hoewel ik daar wel het een en ander op aan te merken had, bleven het spannende verhaal en de manier waarop Larsson verdieping zoekt me toch wel bij. Het duurde dan ook niet lang voordat ik De Vrouw die Met Vuur Speelde oppakte.
Lees verder