De twee andere boeken uit Jon Fosses septologie kwamen hier ook al langs en natuurlijk moest ik ook dat laatste boek lezen. Ik las wederom de Engelse vertaling door Damion Searls en weer werd ik direct gegrepen door deze meanderende zin van enkele honderden pagina’s die ons een inkijkje geeft in de binnenwereld van een ouder wordende kunstschilder.
Lees verder
Eerder besprak ik Dagboek van een Oude Dwaas van Junichiro Tanizaki. Die beviel me uitstekend, maar zijn hoofdwerk is toch echt Stille Sneeuwval uit 1948 (dit is het jaar waarin de drie delen voor het eerst gebundeld verschenen, de afzonderlijke delen kwamen al eerder uit), een redelijk omvangrijke familiekroniek over vier zussen uit een vermogende familie.
Lees verder
Op de middelbare school was ik absoluut geen liefhebber van de lessen geschiedenis en ik liet het vak dan ook zo snel mogelijk vallen toen dat eenmaal kon. Ik vond het doodsaai en begreep ook niet helemaal waarom we zouden leren over tijden die niets met ons te maken hebben.
Lees verder
2022 was het jaar dat we weer uit de lockdown kwamen en de wereld weer openging. Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat ik daarom een stuk minder las dan de afgelopen jaren (net zoals dat …
Lees verder
Er waren jaren dat ik 350-400 films per jaar zag, waarvan zo’n honderd in de bios, maar die tijden lijken definitief voorbij. Er zijn nu eenmaal zoveel leuke dingen in het leven en ik heb …
Lees verder
Eerder dit jaar werd Tomb of Sand de eerste uit het Hindi vertaalde roman die de International Booker Prize won. Aangezien ik al een aantal boeken van deze shortlist las, kon de daadwerkelijke winnaar natuurlijk …
Lees verder
De Noor Tarjei Vesaas schreef proza en poëzie en zijn De Boot in de Avond laveert ergens tussen die twee. Zijn werken De Vogels en Het IJskasteel zijn misschien het bekendst, maar dit werk schijnt …
Lees verder