Ben Schomakers – Het Moment: Over Heraclitus en Aanwezigheid (2024)

Je stapt niet twee keer in dezelfde rivier. Bij die uitspraak van Heraclitus houdt mijn kennis van de presocratische filosoof uit Efeze wel zo’n beetje op. Ben Schomakers wekt het denken en de leefwereld van Heraclitus tot leven in het essay Het Moment, en toont aan dat we vandaag de dag nog veel kunnen leren van deze filosoof die met een ongekende mildheid de wereld aanschouwde.

Lees verder

Thomas Ligotti – Teatro Grottesco (2006)

Horror, ik vind het een heerlijk genre, in film, maar zeker ook in boeken heb ik recentelijk ontdekt. Nu moet ik toegeven dat de meeste horror – hoe vermakelijk ook – vrij oppervlakkig is, en eerder raakt aan alledaagse vormen van vrees in plaats van dat het een diepe existentiële angst blootlegt. Het is juist die existentiële angst waar ik graag mee geconfronteerd word.

Lees verder

Ursula K. Le Guin – The Lathe of Heaven (1971)

Ursula K. Le Guin heeft voor mij al bewezen één van de interessantste fantasy- en sci-fi-auteurs van haar tijd te zijn. Haar verhalen hebben altijd een filosofische dimensie en zitten tegelijkertijd ook op verhaaltechnisch niveau heel erg goed in elkaar. Dat geldt allemaal ook voor The Lathe of Heaven, een boek dat zich tussen mijn science-fictionfavorieten nestelt.

Lees verder

N.K. Jemisin – The Stone Sky (2017)

Het lukte de laatste maanden niet zo met lezen. Ik ben misschien wel in tien boeken begonnen, die ik allemaal weer neerlegde omdat iets in die verhalen me niet aanstond. En als ik dan eens een boek uit las, dan voelde ik geen enkele behoefte om mijn ervaringen te delen met de wereld. Ik zat een beetje vast dus, maar sinds een paar weken heb ik het leesplezier weer teruggevonden.

Lees verder

Jon Fosse – A New Name: Septology VI-VII (2021)

De twee andere boeken uit Jon Fosses septologie kwamen hier ook al langs en natuurlijk moest ik ook dat laatste boek lezen. Ik las wederom de Engelse vertaling door Damion Searls en weer werd ik direct gegrepen door deze meanderende zin van enkele honderden pagina’s die ons een inkijkje geeft in de binnenwereld van een ouder wordende kunstschilder.

Lees verder

Junichiro Tanizaki – Stille Sneeuwval (1948)

Eerder besprak ik Dagboek van een Oude Dwaas van Junichiro Tanizaki. Die beviel me uitstekend, maar zijn hoofdwerk is toch echt Stille Sneeuwval uit 1948 (dit is het jaar waarin de drie delen voor het eerst gebundeld verschenen, de afzonderlijke delen kwamen al eerder uit), een redelijk omvangrijke familiekroniek over vier zussen uit een vermogende familie.

Lees verder