Onlangs overleed Kenzaburo Oë, de Japanse auteur die in 1994 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Toen ik voor het eerst in aanraking kwam met zijn werk, had ik al wat boeken van Haruki Murakami gelezen, maar die verbleekten bij wat ik kende van Japanse cinema en Japanse muziek. Toen ik een aantal jaren terug Het Eigen Lot (1964) las, vond ik eindelijk datgene wat me ook zo mateloos intrigeert in Japanse films en muziek.
Lees verder
Ik kocht Black Lion: Alive in the Wilderness vooral vanwege de omslag, die ik echt schitterend vind. Daarnaast zou dit gaan over de spirituele zoektocht van de schrijver, die zijn hele leven in de Zuid-Afrikaanse wildernis gewoond en gewerkt heeft.
Lees verder
De twee andere boeken uit Jon Fosses septologie kwamen hier ook al langs en natuurlijk moest ik ook dat laatste boek lezen. Ik las wederom de Engelse vertaling door Damion Searls en weer werd ik direct gegrepen door deze meanderende zin van enkele honderden pagina’s die ons een inkijkje geeft in de binnenwereld van een ouder wordende kunstschilder.
Lees verder
De shortlist van de Booker Prize is er weer! Dus dat betekent dat ik me weer heb voorgenomen om deze zes boeken te lezen en te bespreken (of dat gaat lukken voor de prijsuitreiking weet …
Lees verder
Eerder dit jaar werd Tomb of Sand de eerste uit het Hindi vertaalde roman die de International Booker Prize won. Aangezien ik al een aantal boeken van deze shortlist las, kon de daadwerkelijke winnaar natuurlijk …
Lees verder
Lang geleden las ik Hemel en Hel van de IJslandse schrijver Jón Kalman Stefánsson. Ik weet nog dat er heel mooie passages over een gewelddadige, nietsontziende natuur in zaten en dat met Sigur Rós op …
Lees verder
Maxim Osipov is arts en auteur van korte verhalen en essays. Hoe de bundel De Wereld Is Niet Stuk te Krijgen precies tot stand gekomen is, is niet helemaal duidelijk. Het lijkt erop dat deze …
Lees verder