Enkele weken geleden zag ik The Lost Daughter op Netflix. Dat is dus even een geweldig indringende film met een (zoals altijd) fenomenale Olivia Colman. Keek wat mij betreft als een thriller, maar is eigenlijk gewoon een bijzonder meeslepend drama over een vrouw die tijdens een werkvakantie geconfronteerd wordt met de keuzes die ze in haar leven gemaakt heeft.
Lees verder
Het was eventjes rustig hier. Overstap van de ene naar de andere baan en alle beslommeringen die daarbij komen kijken zorgden voor een kleine leesdip, maar nu ik eenmaal weet waar ik aan toe ben …
Lees verder
Voordat ik aan Cooked van Michael Pollan begon, hield ik al van koken. Vooral de Japanse keuken vind ik geweldig en ik kan helemaal opgaan in het proberen van nieuwe recepten en het testen van nieuwe smaakcombinaties. Toch vond ik het moeilijk om iedere dag uitgebreid en lekker te koken, niemand – ik niet in ieder geval – heeft zin om na een dag hard werken nog eens een paar uur in de keuken te staan.
Lees verder
Voordat ik aan Cooked van Michael Pollan begon, hield ik al van koken. Vooral de Japanse keuken vind ik geweldig en ik kan helemaal opgaan in het proberen van nieuwe recepten en het testen van …
Lees verder
Ik dacht: laat ik 2022 eens goed beginnen met de vuistdikke roman die 2666 is. Van een Chileens auteur ook nog, want ik vind dat ik veel te weinig Spaanstalige romans heb gelezen in mijn …
Lees verder
Ik dacht: laat ik 2022 eens goed beginnen met de vuistdikke roman die 2666 is. Van een Chileens auteur ook nog, want ik vind dat ik veel te weinig Spaanstalige romans heb gelezen in mijn leven. Op basis van andere besprekingen verwachtte ik een hallucinante, uitdagende, confronterende roman, maar ik las een boek dat voor driekwart doodsaai was.
Lees verder
Van mijn vele hobby’s heeft het film kijken de meeste last gehad van de coronacrisis. Er waren jaren waarin ik 75-100 keer per jaar naar de bios ging, maar de bioscopen waren natuurlijk best een …
Lees verder