Van Thriller naar Volbloed Horror
Voor een horrorfilm ben ik altijd te porren. Het is één van mijn meest geziene genres omdat het zo’n ontzettend divers genre is waar nog altijd heel boeiende dingen in gebeuren. Wat betreft horror lezen loop ik echter hopeloos achter, maar de bedoeling is om de komende tijd wat van de achterstand in te lopen. Just Like Home van Sarah Gailey bewijst alvast dat ik waarschijnlijk veel plezier ga beleven aan deze onderneming.
Vera keert terug naar haar ouderlijk huis. Haar moeder – die ze al jaren niet heeft gezien – is stervende en heeft haar gevraagd om het huis leeg te ruimen en te verkopen als ze overleden is. Vera komt terug op de plek waar haar vader meerdere jongens en mannen vermoordde. Haar moeder en de kunstenaar die ze in huis heeft genomen melken die geschiedenis behoorlijk uit. Vera is gedwongen het verleden opnieuw te beleven, maakt ’s nachts vreemde dingen mee en de kunstenaar zoekt constant haar grenzen op.
Bovennatuurlijk
Het boek begint als een thriller, waarbij je langzaamaan steeds meer te weten komt over de vader van Vera en de verschrikkingen die in de kelder van het huis hebben plaats gevonden, maar stukje bij beetje komen er meer horrorelementen aan te pas. Richting het einde van het verhaal is Just Like Home echt een volbloed horror met bovennatuurlijke elementen geworden.
Wat ik echt heel erg goed aan dit boek vond, was hoe het beeld van de personages gaandeweg verandert. Gailey doseert de informatie die ze de lezer geeft uitstekend. Je begint met een bepaald idee aan het verhaal, en telkens, soms maar door een enkele bijzin, wordt dat idee teniet gedaan en moet je het beeld dat je hebt van de gebeurtenissen en personages weer aanpassen. Ogenschijnlijk sympathieke karakters blijken kwaadaardig en voor personages die in eerste instantie heel erg naar lijken ontwikkel je een zekere sympathie. Alleen al de manier waarop dit boek is opgebouwd is, waarbij je maar mondjesmaat extra informatie krijgt, zorgt voor heel veel spanning.
Ontsporen
Met mijn fascinatie voor seriemoordenaars kwam ik ook zeer aan mijn trekken. Ik vind nu eenmaal de psychologie achter deze mensen en hun modus operandi heel boeiend en daar wordt in deze roman ook genoeg aandacht aan besteed. En dan zijn er nog de vreemde dingen die Vera in huis meemaakt en waarbij je niet weet of het nu echt gebeurt of dat Vera krankzinnig aan het worden is. Vooral de scenes ’s nachts en de dingen die tijdens Vera’s slaap gebeuren zijn erg spannend.
Zoals bij zoveel horrorverhalen ontspoort de boel uiteindelijk net iets te hard. Richting het einde wordt alles net wat te belachelijk en wordt de hele spanningsboog teniet gedaan omdat je als lezer echt niet meer mee kunt komen in de wending die het verhaal neemt. Helaas is dat een euvel dat ik in veel hedendaagse horrorfilms zie, en ook dit boek ontkomt er dus niet aan.
Dat neemt niet weg dat ik zeker de eerste driekwart van Just Like Home echt genoten heb en dat het een heleboel heel goede elementen bezit die dit tot een erg spannende roman maken. Het al te belachelijke einde neem ik dan ook maar een beetje voor lief. Voor liefhebbers van bovennatuurlijke horror is dit in ieder geval een aanrader, en deze lezers zullen misschien zelfs wat kunnen met het einde. Voor mij was het er een beetje te veel aan.
