Perfecte Smaakversterker
Zoals misschien al wel duidelijk is geworden uit mijn videorecensie, als je die überhaupt bekeken hebt, vond ik De Nieuwe Rivier een erg knap boek. Mysterie, spanning, ongrijpbaarheid en interessante thematiek gaan hand in hand samen en worden tot een uiterst vermakelijk geheel gesmeed. Aan mij de taak om een passende soundtrack bij dit boek te maken, wat nog niet heel erg makkelijk was. Toevalligerwijs kwam ik uiteindelijk met albums die allemaal wat met David Lynch te maken hebben (voor mij), net als het verhaal.
BIOSPHERE – SUBSTRATA (1997)
Wat het zoeken naar passende muziek vooral erg moeilijk maakte, is de combinatie van hitte en mysterie. De Nieuwe Rivier speelt zich ergens in Zuid-Amerika af, en het is daar erg warm, in ieder geval in de eerste helft van het boek. Het tweede zeer aanwezige aspect is het mysterie; er is de moord op de sojaboer en er is de onverklaarbaarheid van een plotseling ontstane rivier. Bij mysterie denk ik echter vaak aan kilte, duisternis en niet direct aan de warmte waarin dit verhaal zich afspeelt. Toch is er voor mij een album dat hitte en mysterie weergaloos combineert en dat is Substrata: naar mijn bescheiden mening een van de beste albums ooit gemaakt.
Dit album komt het beste tot zijn recht wanneer het hoogzomer is en de mussen van het dak vallen. Er gaat een drukkende atmosfeer van het album uit, dezelfde als die je voelt wanneer het buiten meer dan 35 graden is. Substrata is ambient, maar dan wel het soort ambient dat bol staat van de onderhuidse spanning; het soort koortsige spanning die vergelijkbaar is met die uit het boek. Luister bijvoorbeeld eens naar het nummer ‘Chukhung’. Als je geen slow motion moordpartij in de rimboe voor je ziet als je daarnaar luistert, weet ik het ook niet meer. Eigenlijk schieten er bij het luisteren naar Substrata alleen maar bevreemdende scenes voor mijn geestesoog langs. Wat ze gemeen hebben is dat ze zich allemaal afspelen in de verzengende hitte.
Biosphere zal nog wel vaker terugkeren in mijn leessoundtracks. De Noor Geir Jenssen is een van mijn muzikale helden en heeft zo’n enorm breed scala aan sfeervolle, elektronische muziek gemaakt dat er altijd wel een album van hem is dat bij eender welk boek past. Substrata is voor mij echter ongeëvenaard.
O ja, de link met David Lynch: op het album zijn verschillende samples uit Twin Peaks te horen.
BOHREN & DER CLUB OF GORE – BLACK EARTH (2002)
Er is echter een moment in het boek waarop het weer compleet omslaat en het dagenlang keihard regent. Met deze weersomslag wordt ook het opvoeren van de spanning ingezet. Deze verandering vraagt om een ander album en daarvoor heb ik wederom uit mijn persoonlijke favorieten geput. Bohren & der Club of Gore is een Duitse band die dark jazz maakt. Ik omschrijf het zelf echter altijd als ‘de muziek die de constante tijd gedraaid wordt in de red room uit Twin Peaks‘. (De ‘red room’ is een angstaanjagende plek tussen hemel en aarde waar allerlei dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen, maar waar Dale Cooper, de held van het verhaal, naar af moet reizen om antwoorden op zijn vragen te vinden. Voor als het nog niet duidelijk was: Twin Peaks is geschreven en geregisseerd door David Lynch.)
Die muziek wordt niet écht gedraaid in mijn favoriete serie, maar hij is voor mij wel onlosmakelijk verbonden met de serie. Black Earth is net als Twin Peaks mysterieus, spannend, traag en creëert een wereld waar je het liefst voor altijd zou willen verblijven. Black Earth is wat duisterder dan Substrata, wat perfect past bij de groeiende nervositeit van het verhaal. Net als de personages begin je je als lezer wat te verliezen in de ondoordringbare brij van aanwijzingen en onverklaarbare fenomenen. Dit album is een erg goede metgezel voor die toestand.
DALE COOPER QUARTET AND THE DICTAPHONES – PAROLE DE NAVARRE (2006)
Dit is een album dat ik wel nieuw heb ontdekt tijdens het lezen van De Nieuwe Rivier. Ik kende wel al wat ander werk van Dale Cooper Quartet, maar dit album was nieuw voor mij. Dale Cooper Quartet and the Dictaphones komt uit Frankrijk en maakt net als Bohren & der Club of Gore dark jazz. Dale Cooper Quartet klinkt echter wat drukker. maar wees gerust: het tempo ligt nog altijd tergend laag.
Toch is dat verhoogde tempo erg welkom en past het perfect bij de naderende climax van de roman. Ik had echt een heerlijk moment richting het einde van dit album en het boek. Het moment was volmaakt in die zin dat het lezen en het luisteren elkaar tot in het extreme versterkten. Ik kan je alleen maar enorm aanraden om het nummer ‘Mon Biblioteque’ te beluisteren tijdens de laatste pak ‘m beet veertig pagina’s. Het kan toch bijna geen toeval zijn dat uitgerekend dit nummer zo uitstekend past bij de spannende en bevreemdende scenes in de bibliotheek. Dit album was de perfecte smaakversterker voor het moment waarop spanning en onverklaarbare taferelen tot een hoogtepunt komen.
Voor het geval het nog niet duidelijk was: de link met David Lynch zit in de bandnaam. Dale Cooper is de protagonist van de serie Twin Peaks.
Ik had De Nieuwe Rivier al na enkele uren uit. Erg veel muziek heb ik tijdens het lezen en tussendoor niet kunnen luisteren. Een redelijk korte leessoundtrack dus dit keer. Het zijn wel drie enorm sterke albums waarmee ik nog lang kon nagenieten van het boek.
Als je nog andere muziektips hebt die bij deze roman passen, laat het me vooral weten. Ik ben zeer benieuwd en wil alles wat past bij dit boek tot me nemen!
