Stoer Boek!
Ik lees erg graag boeken waarin de auteur op kritische wijze reflecteert op zijn of haar eigen leven. Wat dat betreft past Beladen Huis van Christien Brinkgreve perfect in mijn straatje. Hoewel er op het eerste gezicht weinig punten waren waar ik me mee kon identificeren, voelde ik helemaal mee met de manier waarop Brinkgreve haarzelf, haar man en hun huwelijk onderzoekt.
Na het overlijden van haar man A begint de schrijver hun huis op te ruimen. Het is letterlijk een beladen huis geworden dat zwaar geworden is van negatieve herinneringen. Met het opruimen van het huis ontstaat er ook ruimte voor de auteur om te reflecteren. Waarom zijn de zaken gelopen zoals ze gelopen zijn en zijn er nog lichtpuntjes te ontwaren in de kluwen aan verdrietige herinneringen?
Tegenstelling
Beladen Huis draait om de vraag hoe je als vrouw enerzijds een mooie carrière kunt hebben waarin je volledig in je kracht staat en hoe je anderzijds in huiselijke kringen maar zo weinig ruimte in durft te nemen dat je eigen huis een plek wordt waar je krachteloos blijkt te zijn. Deze tegenstelling loopt als een rode draad door dit autobiografische werk heen.
Afgaande op de recensies zijn er veel vrouwelijke lezers die zich kunnen herkennen in de tegenstelling die Brinkgreve poneert. Ik zie ook dat Beladen Huis op verschillende plekken als feministisch gezien wordt. Dat vond ik zelf nou juist het minst interessante aspect van dit boek, vooral ook omdat ik me niet kan identificeren met de thema’s die Brinkgreve aansnijdt. (Wat overigens absoluut niet wil zeggen dat ik ontken dat deze tegenstelling bestaat.)
Intiem
Waar ik echter wel totaal door opgeslokt werd, was de manier waarop Brinkgreve schrijft. Beladen Huis voelt ontzettend intiem aan, soms bijna te intiem, omdat Brinkgreve ontzettend veel van zichzelf, haar overleden man en hun huwelijk prijsgeeft. Het is vrij uniek om zo’n persoonlijk inkijkje te krijgen in het leven van iemand die niet een goede vriend(in) of naast familielid is.
Brinkgreve beschrijft zeer zorgvuldig de verschillende aspecten van haar leven met A. Ze geeft woorden aan alle ingewikkelde gevoelens en gedachten die ze heeft wanneer ze terugkijkt op hun huwelijk. Ze spaart A niet, maar ze spaart zeker ook zichzelf niet. Wat dat betreft is Beladen Huis een zeer moedig boek geworden waarin Brinkgreve zichzelf zonder compromissen en met een bewonderenswaardige eerlijkheid blootgeeft.
Liefde en lichtheid
Wat ik bovendien erg sterk vond, is hoe er naast alle negatieve herinneringen en ervaringen toch ook ruimte blijft voor liefde en lichtheid. Je weet inmiddels vast wel van me dat ik een groot liefhebber ben van kunst waarin het donkere en het lichte naast elkaar kunnen bestaan, omdat dit wat mij betreft getuigt van het grootste realiteitsbesef. Niks is immers altijd alleen maar donker of juist alleen maar licht.
Het zou voor Brinkgreve heel makkelijk en begrijpelijk zijn wanneer ze ten prooi zou vallen aan zwart-witdenken. Ze weigert echter in die val te trappen en geeft ruimte aan alle gedachten en emoties, hoe tegenstrijdig deze soms ook kunnen zijn. Het feit dat ze bereid is het volledige grijze gebied te bezien en te onderzoeken maakt van Beladen Huis een erg boeiend en gedurfd boek.
Qua omvang is dit boek niet groot, ik las het in een paar uurtjes in de trein van München naar Arnhem. Toch wist Beladen Huis bij mij meer te bewerkstelligen dan andere boeken met een dubbele, soms wel driedubbele of vierdubbele omvang. Het is alweer even geleden dat ik in die trein zat, maar het onderzoekende karakter en de intieme, eerlijke toon zinderen nog steeds na. Wat een ongelooflijk stoer boek!
