Een site over boeken
Tussentijds van Peter Zantingh is de derde Libris-genomineerde roman die ik las. Ze jury heeft wel een rijtje mooie boeken gekozen, hoor. Nog geen tegenvaller tegengekomen (dat is wel eens wat anders geweest). Ook van dit door Das Mag uitgebrachte boek heb ik genoten, al twijfel ik wel of het niet iets té gegrond is in deze tijd.
Lees verder Tussentijds van Peter Zantingh is de derde Libris-genomineerde roman die ik las. Ze jury heeft wel een rijtje mooie boeken gekozen, hoor. Nog geen tegenvaller tegengekomen (dat is wel eens wat anders geweest). Ook van …
Lees verder
Afgezien van wat fragmenten uit primaire teksten heb ik dus nauwelijks wat gelezen van Aristoteles. Tijdens mijn studie hoorde ik vooral: je moet Aristoteles goed kennen, hij is één van de belangrijkste filosofen ooit, en veel moderne filosofie grijpt terug op zijn denken, maar zijn teksten zijn verschrikkelijk saai en niet te lezen. Nu leek het me toch eindelijk eens tijd om wat van ons aller Ari te lezen.
Lees verder Afgezien van wat fragmenten uit primaire teksten heb ik dus nauwelijks wat gelezen van Aristoteles. Tijdens mijn studie hoorde ik vooral: je moet Aristoteles goed kennen, hij is één van de belangrijkste filosofen ooit, en …
Lees verder
Lang geleden las ik De Maagd Marino (2010) van Yves Petry en was erg te spreken over hoe meeslepend de auteur kon vertellen over mensen die zo ver van je af staan qua denkbeelden en fascinaties. Sindsdien ben ik de schrijver uit het oog verloren, maar zijn nieuwste, Overal Zit Mens. Een Moordfantasie (2022) staat op de shortlist voor de Libris Literatuur Prijs 2023.
Lees verder Lang geleden las ik De Maagd Marino (2010) van Yves Petry en was erg te spreken over hoe meeslepend de auteur kon vertellen over mensen die zo ver van je af staan qua denkbeelden en …
Lees verder
Onlangs overleed Kenzaburo Oë, de Japanse auteur die in 1994 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Toen ik voor het eerst in aanraking kwam met zijn werk, had ik al wat boeken van Haruki Murakami gelezen, maar die verbleekten bij wat ik kende van Japanse cinema en Japanse muziek. Toen ik een aantal jaren terug Het Eigen Lot (1964) las, vond ik eindelijk datgene wat me ook zo mateloos intrigeert in Japanse films en muziek.
Lees verder