Dai Carter – Mentale Kracht: De Wereld van Nu Vraagt Erom (2023)

Doe Jezelf een Plezier

Mentale Kracht
Auteur:
Land:
Uitgeverij:
Jaar:
Bladzijde:
De grote uitdagingen van deze tijd vragen om veerkracht en weerbaarheid. Dai Carter, voormalig commando speciale operaties en bekend van tv, stelt dat veerkracht en weerbaarheid belangrijker zijn dan ooit. Hij beschrijft op een kwetsbare en invoelende manier waar zijn weerbaarheid vandaan komt en hoe die weerbaarheid hem hielp te overleven, en hij beschrijft hoe veerkracht hem nu in staat stelt terug te veren na heftige levensgebeurtenissen. Als je de vaardigheid hebt om veerkracht en weerbaarheid toe te passen in je eigen leven, dan zal dat je mentale kracht versterken. Dai geeft praktische tips zodat je kunt bouwen aan je mentale kracht, want de wereld van nu vraagt erom.

In mijn vorige muziekreview (je kunt die bespreking en dit stuk wel als tweeluik zien) zei ik dat mijn blogs voelen als een dagboek. Door telkens na te gaan waaróm ik iets vind, geef ik veel prijs van mezelf. Af en toe ben ik ook zeer openhartig, maar dat ik openheid van zaken geef is heus geen (niet alleen maar in ieder geval haha) ijdeltuiterij.

Ik geloof heilig in het feit dat de wereld een fijnere, zachtere plek zou zijn als mensen zich durven en kunnen uit te spreken over wat ze ervaren en als ze daarbij ook nog bereid zijn om het verhaal van de ander aan te horen en te begrijpen (dat betekent niet dat je het eens hoeft te zijn met iemand). Ik heb zeker niet de illusie dat er ooit een wereld zal zijn waarin alleen maar begripvolle en openhartige mensen leven, maar ik zie deze blog wel als één van de manieren om te zoeken naar verbinding. Als er één persoon is die wat kan met mijn stukjes, dan ben ik al een blij mens.

Ode

Waarom deze inleiding? Ik las Mentale Kracht, het nieuwe boek van Dai Carter nadat ik al compleet gegrepen werd door zijn debuut Nu Of Nooit, en probeer dit tot een ode aan zijn werk te maken, juist door ook open over mezelf te zijn. Carters eerlijkheid, kwetsbaarheid en wijze lessen inspireren me namelijk enorm en de manier waarop hij heel helder, in prettig leesbare zinnen zijn praktische tips laat steunen op theoretische fundamenten maakt ook Mentale Kracht weer tot een erg prikkelend en belangrijk boek.

Het is inmiddels alweer meer dan vijf jaar geleden dat ik met spoed naar de kaakchirurg moest. Er waren twee kiezen getrokken en het bloed bleef er maar uit gutsen. De vier weken daarna sliep ik niet. Soms helemaal niet, soms een ‘goede’ nacht van vier uur, maar veel vaker nachten van slechts één of twee uurtjes. Ik was al wel bekend met het feit dat ik af en toe zo een of twee weken nauwelijks sliep, maar dit was wel heel extreem. Ik stond doodsangsten uit in die weken, kreeg allerlei wilde ideeën over mezelf en de mensen om me heen en was in een constante staat van paniek en geprikkeldheid.

Monsterlijk

Het duurde best lang voor ik weer een beetje fysiek in orde was, het duurde nog veel langer voordat ik in het reine kwam met wat er in die weken was gebeurd, wat ik had gedacht en gezegd en hoe ik me had gedragen. Bipolaire stoornis met rapid cycling was het verdict, want naast die manische (of meestal hypomane) episoden had ik ook last van monsterlijke depressies.

Er is nog steeds veel onbekend over de ziekte, hoe je het bijvoorbeeld krijgt, maar een erfelijke component en veel stress in de kindertijd zijn zo enkele zaken die bij veel van de mensen die dit hebben aanwezig zijn. Als ik de ziekte moet omschrijven, omschrijf ik het vaak als een door het brein ontwikkeld coping mechanisme om met hevige stress om te gaan en die een tijdje heel nuttig was, maar die zich volledig tegen je keert naarmate je ouder wordt en de kust weer veilig is.

Een stap verder

Wat er precies gebeurt in het bipolaire brein is ook nog niet helemaal te duiden, maar dat een gezond en regelmatig leven positieve effecten kan hebben op de frequentie en heftigheid van episoden is wel duidelijk. Ik gooide mijn leven helemaal om nadat ik dit geleerd had. Daarvoor bestond mijn leven uit feesten, zo veel mogelijk sociale contacten, experimenteren met allerhande middelen en zo min mogelijk slapen, want dat zag ik meer als een noodzakelijk kwaad dan als een belangrijk onderdeel van een stabiel leven.

Nu sport ik zo’n vier keer per week, eet ik gezond en ben ik nagenoeg geheelonthouder. Ik heb bovendien bestendige sociale relaties opgebouwd die me zielsveel waard zijn, ik heb werk gevonden waar ik me fysiek helemaal kan uitleven (is nodig om goed te kunnen slapen), maar waar er ook ruimte is om me te ontwikkelen op intellectueel vlak (ik ben afgestudeerd in de filosofie), ik slaap beter dan ooit tevoren (ook wel dankzij een lage dosis medicatie), ik heb veel hobby’s en interesses waar ik ontzettend veel voldoening uit haal, ik heb een onstilbare honger naar (zelf)kennis EN ik heb de boeken van Dai Carter gelezen, die me nog een stap verder gebracht hebben.

Acceptatie

Want die ziekte, die gaat nooit over, en die komt altijd weer opzetten op de slechtst denkbare momenten. En op al die momenten voel ik me zo verschrikkelijk slecht en heb ik het gevoel weer gefaald te hebben en de grootste mislukking ooit te zijn. Acceptatie, dat was zeker nog iets waar aan gewerkt kon worden. Eigenlijk stuitte ik per toeval op Nu of Nooit, Carters debuut. Nu was ik best een beetje sceptisch, want zie mijn blog; ik houd heel erg van mooischrijverij, van grote ideeën en lezen hoe karakters zich verbinden met en verhouden tot de wereld om hen heen. Ik dacht niet dat ik dat allemaal in een zelfhulpboek zou vinden. Boy, was I wrong.

Carter weet de lezer voor zich in te nemen door leerzame theoretische kaders omtrent mentale kracht te verbinden aan interessante, goudeerlijke persoonlijke anekdotes. Vanuit zijn eigen ervaringen als ex-commando, en vanuit de theoretische kennis die hij in de loop der jaren heeft opgedaan, destilleert hij tips en tricks over hoe we allemaal aan mentale kracht kunnen winnen. En dat is dus ook nog eens allemaal in een heel fijne, onomwonden stijl opgeschreven.

Open blik

Op de één of andere manier werkt Carters open blik en zijn nieuwsgierigheid aanstekelijk. Zo aanstekelijk, dat ik besloot om meditatie eens een kans te geven, hoewel ik altijd dacht dat ik dat niet zou kunnen. Ik dacht dat je daar heel zweverig voor moest zijn, dat je in allerlei zaken moest geloven die ons verstand te boven gaan voordat je de vruchten kunt plukken van deze vaardigheid, terwijl ik een analytisch denker ben wiens ideeën gegrond zijn in de tastbare werkelijkheid. Maar goed, ik ben altijd wel in voor een uitdaging en de bewondering die ik koester voor mensen die heel veel gevonden hebben in meditatie, trok me over de streep om toch eens een poging te wagen.

In de afgelopen vier maanden heb ik iedere dag gemediteerd en bouw ik dagelijks activiteiten in die ik met volledige aandacht doe, en ik verbaas me nog steeds iedere dag over het wonderlijke effect dat het op me heeft. In de afgelopen vier maanden heb ik dingen kunnen doen waar ik jaren niet toe in staat was, heb ik alle momenten van crisis af kunnen wenden door op een andere manier naar mijn (opgejaagde) gedachten te leren kijken en voel ik me veel steviger, terwijl ik ook aan zachtheid en lichtheid gewonnen heb. En door die ervaringen ben ik ook heel anders gaan kijken naar (mijn) spiritualiteit. En bovenal: ik ben mijn ziekte en zijn grillen veel meer gaan accepteren.

Noodzaak

Dat er misschien met mijn geestesziekte enige noodzaak was om te zoeken naar verandering en het vergroten van mijn mentale kracht, is misschien voor iedereen duidelijk. Niet voor niets ben ik jaren op zoek geweest naar allerlei manieren om om te gaan met mijn ziekte. Het mooie aan Mentale Kracht is echter dat hij duidelijk maakt dat iedereen wat te leren heeft en dat iedereen zijn mentale kracht kan vergroten (en dat het al in iedereen aanwezig is, je moet het alleen weten te activeren).

Zeker in een tijd waarin we van crisis naar crisis sukkelen, waarin de samenleving ruwer en de polarisatie groter wordt, waarin iedereen persoonlijke tragedies en trauma’s meemaakt (al is dat op zich niet erg tijdgebonden), is het waardevol om jezelf beetje bij beetje te leren kennen. Hoe werkt mijn lichaam, hoe werkt mijn mind, wat betekenden de emoties die ik voel, wat geeft mijn leven zin, en hoe kan ik die factoren zo beïnvloeden dat ik op een krachtige manier kan anticiperen en reageren op de moeilijke momenten die inherent aan het leven zijn?

Weerbaarheid en veerkracht

In dit werk focust Carter op weerbaarheid en veerkracht, twee kanten van mentale kracht die niet hetzelfde zijn. Weerbaarheid is het maken van verstandige, bestendige keuzes in stressvolle momenten, veerkracht is in staat zijn om te herstellen van een ingrijpende, stressvolle gebeurtenis. Twee voorbeelden aan de hand van mijn ziekte: weerbaarheid is op een adequate manier reageren op fysieke en emotionele veranderingen die een nieuwe episode in kunnen luiden en het kunnen accepteren wanneer de episode er is, veerkracht is na een episode – die altijd op zijn eigen manier weer ontwrichtend is – op zo’n manier handelen dat je je er niet door uit het veld laat slaan en je weer met dezelfde hartstocht als voor de episode het leven aan kunt gaan. Op beide vlakken doe ik dingen goed, op beide vlakken valt nog winst te behalen.

Er komt ontzettend veel informatie langs in dit boek, af en toe voel je je overspoeld door zoveel interessante materie en bij sommige dingen wordt misschien niet lang genoeg stil gestaan, maar het mooie is dat het iedereen aangaat en dat iedereen ervan kan leren. De één zal totaal iets anders meenemen dan de ander, maar uiteindelijk dient het allemaal hetzelfde doel: de eigen weerbaarheid en veerkracht te vergroten. En als je meer wil leren over een bepaald aspect, kun je je altijd wenden tot de bronnen waar Carter gebruik van maakte.

Nooit uitgeleerd

Dankzij Mentale Kracht heb ik helderder gekregen op welke dingen ik me de komende tijd verder wil focussen, en ideeën opgedaan over hoe ik daarmee kan experimenteren. Het prachtige aan het leven is uiteindelijk toch dat je nooit uitgeleerd raakt, en dat je jezelf altijd weer op nieuwe manieren leert kennen. We hebben immers maar tot een bepaalde mate controle, veel vaker overkomen ons dingen (positief dan wel negatief) die ons weer uitdagen om ons op een nieuwe manier te verhouden tot onszelf en onze omgeving.

Ik ben benieuwd waar deze ontdekkingstocht naar zal leiden. Ik kan in ieder geval zeggen dat Nu of Nooit me in korte tijd dierbaar is geworden en dat ik ook heel blij word van Mentale Kracht. De afgelopen maanden voelt het weer een beetje alsof ik mijn leven terug heb, en dat niet alles beheerst wordt door mijn ziekte. Het gevoel is nog pril, en ik zal zeker nog tegenslagen te verwerken krijgen, maar ik heb er vertrouwen in dat als ik nieuwsgierig en leergierig blijf, het uiteindelijk allemaal wel goedkomt. Doe jezelf een plezier: koop die boeken van Dai Carter.

(Vanaf nu ga ik weer ‘gewone’ stukken met een ‘normale’ lengte schrijven, hoor. Beloofd.)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.