Nounou, het was me het muziekjaar weer wel hè. Ik begin het steeds moeilijker te vinden om mijn muzieksmaak in een paar trefwoorden te vatten, want er is werkelijk waar binnen ieder genre zoveel moois te vinden. Wat dat betreft ben ik heel erg blij dat muziek zoveel toegankelijker is geworden in de afgelopen decennia en dat ook kleine acts hun fantastische muziek voor het voetlicht kunnen brengen. Ik heb dit jaar weer zoveel ontzettend mooie albums binnen alle muzikale uithoeken mogen ontdekken.
Ik hoorde dit jaar ongeveer 150 albums uit 2021 en merkte dat ik deze maand wel verzadigd was wat betreft het ontdekken van nieuwe muziek. De afgelopen weken dus vooral veel herbeluisterd en een definitieve ranking van mijn favoriete albums van dit jaar gemaakt. Het is een top30 geworden, en dan heb ik al heel veel moois geschrapt. Het gaat van jazz naar metal naar pop naar ambient naar hip-hop en nog allerlei dingen ertussenin dus er is vast voor ieder wat moois te vinden in deze lijst. Ik kan niet anders dan concluderen dat 2021 weer een fantastisch muziekjaar was.
1. Patrick Shiroishi – Hidemi
Hidemi gaat over Shiroishi’s opa en ook vraagt hij ook aandacht voor het verergeren van het racisme tegen Aziatische Amerikanen met het uitbreken van COVID-19. Op het laatste nummer roept Shiroishi iets in het Japans dat zich laat vertalen als: “Komt de storm nu ten einde?” Met die ene zin omvat hij echt alles wat hij met dit album wilde vertellen. Muzikaal en emotioneel een enorm gelaagd album. Schitterend.
2. Lingua Ignota – Sinner Get Ready
Middeleeuwse taferelen op dit album van Lingua Ignota. Ze staat erom bekend om haar hele ziel en zaligheid in haar muziek te stoppen, “om haar pijn aan te muziek te geven”. Haar ervaringen met huiselijk geweld vormen haar grootste inspiratiebron. Echt een meesterlijk intens album is dit geworden. Komt telkens weer binnen als een mokerslag.
3. Portico Quartet – Terrain
Dit album heeft veel weg van de minimal van bijvoorbeeld een Steve Reich, maar dan met jazz- en ambientinvloeden. Echt een wonderschoon album dat, wanneer je er met volle aandacht naar luistert, de beste meditatiesessies overtreft. Eerste helft van het jaar veel te kampen gehad met de naweeën van een manische episode en dit album heeft me heel erg geholpen in die periode. Uiterst verkwikkende, prachtige muziek.
4. Danny L Harle – Harlecore
Begin van het jaar was ik flink manisch en toen heb ik dit album echt tientallen keren achter elkaar gehoord haha. Echt, als je soort van wil ervaren hoe het is om manisch te zijn, luister dit album gewoon even. Echt geweldige bubblegum bass die op mij dus zeer verslavend werkt, maar inmiddels nuttig ik dit geweldige album met mate.
5. nothing, nowhere – Trauma Factory
Ik houd emorapper nothing, nowhere al vanaf zijn eerste EP in de gaten, maar op dit album overtreft hij zichzelf. Mijn hemel, wat is dit allemaal heerlijk catchy, en ondertussen maar bittere tranen wenen om hoe zwaar het leven is. Duidelijk het foutste album uit deze lijst, maar de emo in mij vindt dit nu eenmaal onweerstaanbaar. Mijn meest geluisterde album van 2021.
6. Merope – Salos
Bijzonder rijk album dit. Natuurfolk, een Litouws koor, af en toe een elektronisch bliepje, het komt allemaal samen op dit album en het resultaat is betoverend. Het zijn acht dromerige composities die je naar andere werelden en tijden voeren. We kunnen misschien op het moment wel niet veel door corona, maar dit album is het bewijs dat muziek in staat is om je naar plekken te brengen zonder de deur uit te hoeven.
7. Low – HEY WHAT
Na bijna dertig jaar weet dit mormoonse echtpaar zichzelf nog steeds opnieuw uit te vinden. Weer een uitmuntend album waarop dissonantie en ruis aan de ene kant en hemelse samenzang aan de andere kant weer een zeer meeslepend geheel vormen. Mijn fangirl zijn is met dit album opnieuw bevestigd.
8. Sadness – April Sunset
Een eenmans black metal project dat ik sinds het geweldige Circle of Veins in de gaten houd. Deze Amerikaan weet het voor elkaar te krijgen om enorm catchy black metal te maken. Ik weet dat dat geen aanbeveling is voor de true black metal fans, maar ik word echt euforisch als ik deze composities hoor.
9. Lil Ugly Mane – Volcanic Bird Enemy and the Voiced Concern
Wat een kunstenaar is Lil Ugly Mane op dit album. Humor, zelfspot en de moeilijke dingen des levens gaan naadloos in elkaar over hier. Het is allemaal enorm speels, maar onder die joligheid gaat wel iets donkers schuil. Doet me een beetje denken aan Eels, maar dan veel leuker en uitdagender. Enorm gevarieerd album waar zoveel in te ontdekken valt.
10. Lana del Rey – Chemtrails over the Country Club
Lana gaat te snel met het uitbrengen van nieuwe albums. Ik was eigenlijk nog niet klaar met het meesterwerk Norman Fucking Rockwell, maar toen kwam deze alweer. In het begin kon ik er niet zoveel mee, maar inmiddels vind ik het een erg mooi, ingetogen album. Blue Banisters is ook al uit, maar daar moet ik nog even goed voor gaan zitten. Ik wil eerst dit album totaal geabsorbeerd hebben.
11. Carbon Based Lifeforms – Stochastic
Heel mooie, ruimtelijke ambient is dit. Een stuk rustiger dan hun vorige, maar niet minder sfeervol. Dit is denk ik wel het album dat ik het meeste heb geluisterd tijdens het lezen. Het is heel meditatieve, spacy muziek die zich enorm goed leent bij heel veel verschillende soorten boeken. Als je deze over koptelefoon hoort word je echt wel een beetje weggeblazen.
12. Giant Claw – Mirror Guide
Mirror Guide, of hoe ons associatieve brein zelf wel een eenheid smeedt uit allerlei losse onderdelen. Dit album bestaat eigenlijk uit niet meer dan losse elektronische geluiden, en toch voelen ze aan als liedjes. Erg leuk offbeat album waar erg veel leuks in valt te ontdekken. Iedere keer dat ik deze luister ervaar ik weer iets anders, hoor ik weer iets nieuws.
13. Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises
Dit album heeft hetzelfde effect op me als het eerdergenoemde Terrain. Een heel rustgevende mengelmoes van jazz en ambient. Het is allemaal heel minimaal en toch nodigt dit album heel erg uit om er met de volle aandacht naar te luisteren. Heel erg mooi deze, en de saxofoon van Pharoah Sanders klinkt ronduit ontroerend.
14. Walt McClements – A Hole in the Fence
Nieuwe muziek ontdekken is vooral zoeken naar albums die behoeftes bevredigen waarvan je niet wist dat je ze had. Zo wist ik niet dat ik behoefte had aan accordeonambient, maar nu ik dit album ken, kan ik niet meer zonder. Heel erg sfeervol album waarbij de grenzen van het instrument opgezocht worden.
15. Meitei – Kofū II
De voorganger van dit album stond ook al in mijn eindejaarslijst van vorig jaar. Weer knip- en plakwerk van de bovenste plank waarbij alles in werking gesteld wordt om de luisteraar een glimp van het verre oosten te geven. Mijn meest beluisterde album tijdens het koken.
16. Sugar Wounds – Calico Dreams
Een heerlijke mix van screamo, black metal en grindcore. Een meeslepend tripje dit waarbij de trommelvliezen flink geweld aangedaan worden. Heb er verder weinig zinnigs over te zeggen, je moet dit gewoon horen.
17. Aesop Rock x Blockhead – Garbology
Rapper Aesop Rock en producer Blockhead brengen allebei hun a-game hier. Ik vind Aesop Rock sowieso een fantastische rapper om naar te luisteren, wat hij doet met woorden is bizar. Hij heeft een vrij eigen stijl van rappen en met de wat toegankelijke, maar tegelijk zeer rijke beats van Blockhead komt die stijl heel goed tot zijn recht.
18. Xochimoki – Temple of the New Sun
Dit zijn nummers opgenomen in de jaren tachtig, maar nu voor het eerst uitgegeven. Het tweetal dat Xochimoki vormde wilde een venster creëren naar de verloren cultuur van de oorspronkelijke bewoners van Zuid-Amerika. Het is erg fascinerende, trippy new age en het valt met niets te vergelijken. Erg mooi, uniek album.
19. Irreversible Entanglements – Open the Gates
Het is een flinke zit, dit jazzalbum, maar op de een of andere manier zorgt de lengte er wel voor dat de activistische boodschap van het collectief des te harder binnenkomt. Soms swingend, maar soms ook klinkend alsof ze de controle dreigen te verliezen, en dan zijn ze eigenlijk op hun allerbest.
20. Armand Hammer & The Alchemist – Haram
Niet het meest toegankelijke hiphopalbum, maar ik ben echt een sucker voor de monotone vocalen van Billy Woods en Elucid en The Alchemist doet echt een goede zaak wat betreft met de lichtelijk abstracte producties. Er wordt heel veel van dit soort hiphop gemaakt, maar deze vond ik toch wel weer fris klinken.
21. Vatican Shadow – SR-71 Blackbird Survivors
Dominick Fernow heeft binnen de elektronische muziek al heel veel subgenres aangeraakt, en zijn output is ongelooflijk groot, te groot om alles bij te houden, maar dit vond ik toch wel weer een erg sterk album. Doet wel wat denken aan een Coil bijvoorbeeld, en dat is een zeer groot compliment. Lekker naargeestig, zoals we van hem gewend zijn.
22. Portrayal of Guilt – We Are Always Alone
Die zanger heeft echt een heerlijke strot en als deze band losgaat, dan moet ook echt alles kapot. Heel fijne screamo / black metal met een heleboel doom- en sludge-invloeden. Zeer aangenaam voor als je even moet ontladen of even je agressie kwijt moet.
23. Lost Girls – Menneskekollektivet
Je mag best naar de teksten op dit album luisteren, maar je moet er niet te veel op gaan reflecteren, want dan worden ze enorm irritant. Maar op oppervlakkig niveau zorgt het gepraat van Jenny Hval samen met de techno-achtige beats best voor een bevreemdend sfeertje, en daar houd ik wel van.
24. Ben Bertrand – Dokkaebi
Deze Belg is met zijn klarinetspel echt iemand om in de gaten te houden. Zijn vorige was een schitterend drone-album, op dit album neigt alles wat meer naar neoklassiek, maar het resultaat is niet minder schitterend. Vrij hypnotiserend, meditatief album dat bij vlagen echt wel erg diep gaat.
25. desert sand feels warm at night – Ga Omou, Yueni Ga Ari
Nog zo’n album waar ik boeken bij verslonden heb. Het samensmelten op dit album van vaporwave, ambient, eighties muziek, droompop en new age is heel erg mooi en werkt zeer sfeerverhogend. Het album duurt ook lekker lang dus je kunt flinke slagen slaan in je boek. Het vierde nummer is een van mijn favoriete nummers van het jaar.
26. Unto Others – Strength
Dit is een klein beetje een guilty pleasure van me. Ik haat heavy metal met een passie, maar wanneer er ook gothic rock bij komt kijken en die combi zulke pakkende liedjes oplevert ben ik toch al wel snel verkocht. Hun vorige vond ik meesterlijk, dit is een meer dan prima vervolg.
27. black midi – Cavalcade
Van veel van al die retehippe Britse bandjes snap ik de hype niet, maar dit Cavalcade vind ik dan wel weer erg goed. Dit album deed me realiseren dat er zelfs binnen de progressieve rock parels te vinden zijn. Vind het over het algemeen een heel belegen genre, maar dit klinkt dan weer heel erg fris. Ja, deze is de hype toch wel dubbel en dwars waard.
28. James Brandon Lewis / Red Lily Quintet – Jesup Wagon
Een conceptalbum over George Washington Carver, een zwarte wetenschapper die leefde in een tijd waarin het erg bijzonder was dat zwarte mensen vooraanstaande intellectuele posities bekleedden. Met de ‘Jesup Wagon’ reisde hij rond en hielp hij boeren. Vrij avontuurlijk jazzalbum waarin enorm veel valt te horen en te ontdekken.
29. Cory Hanson – Pale Horse Rider
Op papier tergend saai (singer-songwriters gaap), maar iets in dit album blijft aan me trekken. Het klinkt allemaal enorm veilig en standaard op het eerste gehoor, maar het sfeertje is lekker loom en Hansons stem spreekt me heel erg aan. Ik ben ook steeds meer gaan houden van het rijke instrumentarium. Nee, ik kan er niet omheen, dit is gewoon erg sterk.
30. BROCKHAMPTON – Roadrunner: New Light, New Machine
De BROCKHAMPTON-hypetrein is volledig aan me voorbij gegaan en hun echte meesterwerken moet ik nog steeds horen, maar ik heb me al uiterst goed vermaakt met deze nieuwste. Enorm dynamisch geluid, mede denk ik omdat het zo’n grote groep is, en ze zijn kampioen in het schrijven van pakkende songs. En holy shit, hoe intens is ‘The Light’?!
