Tijdens mijn reis langs de klassiekers binnen de fantasy kon iets van J.R.R. Tolkien natuurlijk niet ontbreken. Nou moet ik wel toegeven dat ik een fervent hater van de Lord of the Rings verfilmingen ben en dat ik de verfilmingen van The Hobbit ook met liefde links heb laten liggen. Maar ja, als ik dan iets moet kiezen als het gaat om Tolkien dan was ik eigenlijk toch nog het meest benieuwd naar The Hobbit, omdat het ook wel omschreven wordt als een gezellig sprookje. Daar had ik wel zin in, maar ik moet toch concluderen dat dit niks voor mij is.
Ik ben aan dit boek begonnen als luisterboek, maar de stemmetjes die de voorlezer gebruikt, hingen me na ongeveer een kwartier toch al flink de keel uit. Ik heb toen de wijze keuze gemaakt om het luisterboek in te wisselen voor het ebook. En eigenlijk begon het allemaal wel heel erg leuk. De hele introductie van Bilbo die absoluut niets met avontuur heeft, maar opeens een tovenaar en dertien dwergen in zijn huis heeft zitten die hem nodig hebben voor een grote onderneming vond ik echt heel erg grappig. Hier dacht ik eigenlijk nog dat ik voor niets altijd zo sceptisch was geweest.
Rare Wezens
Maar dan gaan ze op pad en verdwijnt de gezapigheid en de humor. Ja ach, we kunnen nog wel eens een klein beetje gniffelen om Bilbo’s reflectie op de gebeurtenissen, maar die momentjes worden enorm spaarzaam. Nee, er moeten nu listen verzonnen worden om trollen, orcs en wat dies meer zij te verslaan. Ze komen steeds weer andere wezens tegen, maar de manier waarop ze ontkomen aan de vijanden is erg eentonig. Het verhaal kent geen enkele spanning en ik weet vrij zeker dat ik dit zelfs als kind echt oersaai had gevonden.
Ik heb ook gewoon niks met rare wezens. Nooit gehad ook. In zoiets als de Harry Potter-reeks kan ik het sporadisch ten tonele voeren van fantasiewezens nog wel behappen, vooral omdat het in het grotere geheel uiteindelijk altijd draait om echte mensen. Op de een of andere manier kan ik echter niks met een wereld waarin allerlei gekkige wezens de dienst uitmaken. Ik weet niet waarom dat zo is, zelfs aan de draken van Daenerys kon ik maar moeilijk wennen en dat heeft me ongeveer drie seizoenen gekost voor ik die echt geaccepteerd had.
Hoe nu verder?
Ik zie de charme heus wel in van dit verhaal, maar het is gewoon niet mijn ding. Voor mij werkt dit soort verhalen alleen maar als het hele verhaal doorspekt is met goede humor en daarvan was er naar mij smaak echt niet genoeg. Helaas moet ik dus concluderen dat mijn initiële weerstand niet ongegrond was. Ik ga dus vooral verder met het links laten liggen van de films en ik ga snel op zoek naar een fantasyklassieker die me wel kan bekoren. Misschien eens iets van Terry Pratchett proberen, of eindelijk eens beginnen in de Broken Earth trilogie van N.K. Jemisin.