Simone Atangana Bekono – Confrontaties (2020)

Rommelig

Confrontaties
Genre:
Land:
Uitgeverij:
De zestienjarige Salomé Atabong zit vast in een jeugddetentiecentrum, omdat ze op een middag twee schoolgenoten ernstig heeft mishandeld. Ze probeert haar hoofd koel te houden tussen de andere meiden, irritante psychologen en treiterende begeleiders. Over een maand mag ze naar huis, maar daar wacht alleen een gezin dat al lang geleden uit elkaar gevallen is. En die jongens. Zullen zij wraak nemen?

Ik lees de komende tijd de gehele shortlist voor de Libris Literatuur Prijs en Confrontaties van Simone Atangana Bekono behoort ook tot de genomineerde romans. Eerder besprak ik al Mijn Lieve Gunsteling en Cliënt E. Busken. Van allebei was ik erg onder de indruk, maar Confrontaties toont dat het niet altijd prijs kan zijn als je zo’n shortlist leest. Ik vond het een sympathiek boek, maar ook erg rommelig en matig geschreven.

De zestienjarige Salomé zit voor een aantal maanden in een jeugddetentiecentrum. Ze heeft een paar leeftijdsgenoten ernstig mishandeld en gaandeweg lezen we daar steeds iets meer over. Ze krijgt in de jeugdgevangenis te maken met zuigende meiden en irritante begeleiders en hulpverleners, maar bovenal wordt ze geconfronteerd met zichzelf en haar verhouding tot het gezin waar ze binnenkort weer naar terug zal keren. Haar vader is ziek, haar zus ook vrij irritant, maar door Salomé’s daden zullen de verhoudingen binnen het gezin waarschijnlijk nog meer op scherp komen staan. En hoe gaat ze zich vertonen in de buurt, na wat ze gedaan heeft?

Moeilijke kinderen

Het lezen over de levens van moeilijke kinderen vind ik bijna altijd wel interessant. Ook hier was het plezierig om te lezen wat er allemaal in het hoofd van Salomé omgaat en te zien hoe ingewikkeld alles eigenlijk is. In een vlaag van verstandsverbijstering doe je iets verschrikkelijks en je weet gewoon dat dat de rest van je leven gaat achtervolgen.

Het sterkste vond ik misschien wel het schrijven over haar huidskleur en daarmee over haar anders-zijn in een overwegend witte omgeving. Het moment dat ze erachter komt DAT ze anders is door de acties en houding van anderen en hoe haar huidskleur vervolgens ook voor zichzelf een belangwekkende kwestie wordt vond ik wel overtuigend. Qua inhoud heb ik eigenlijk weinig aan te merken op Confrontaties.

Samenraapsel

De manier van schrijven stond me echter tegen. Ik vond de dialogen heel erg houterig, de metaforen slaan nergens op en ik vond de opzet van het boek heel erg rommelig. Het hoofdpersonage beschrijft vooral het leven in de jeugdgevangenis, maar af en toe duikt er opeens een terugblik op, of lezen we opeens een hoofdstuk waarin ze in de hoofd van iemand anders kruipt. Dit soort uitweidingen staat nogal plompverloren tussen de rest. Confrontaties voelt een beetje aan als een samenraapsel van allerlei interessante ideeën, maar in de uitwerking wordt het nooit echt een geheel.

Ook de vertelstem van Salomé verandert nogal eens. Simpele rechttoe rechtaan zinnen worden afgewisseld met hemeltergend irritante mooischrijverij die nogal geforceerd overkomt. Die keuze lijkt me dan weer voortkomen uit het feit dat ons door de strot gedrukt moet worden dat Salomé wel echt heel intelligent is, hoor. Ze leest namelijk boeken, en zat op het gymnasium, en gebruikt dus te pas en te onpas vergezochte metaforen. Allemaal niet echt boeiend, als je het mij vraagt.

Ik klink misschien wat streng, maar uiteindelijk heb ik het boek niet met tegenzin gelezen. Daarvoor vond ik Salomé en de setting te interessant. Maar van een Libris genomineerde roman verwacht ik uiteindelijk toch meer. Veel meer misschien wel. Een kleine voldoende voor Confrontaties, helaas kan ik er niet meer van maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.