Ontzettend Onderhoudend
Glow is echt zo’n boek om opgewonden van te raken. De spanning, de vele plotwendingen, de manier waarop alles met elkaar te maken heeft, de humor, de maatschappijkritiek, ja, dit was een heel tof boek. Niet zo goed als The Teleportation Accident, die bij mij hoog stond op de lijst van beste boeken van de jaren ’10, maar toch ontzettend onderhoudend. Over deze complotthriller en de vergelijking met The Teleportation Accident vertel ik in de videorecensie. Als leessoundtrack heb ik dit keer gekozen voor vier technoalbums. Enerzijds omdat deze albums net zo spannend als het boek zijn, anderzijds omdat slaaptekort, drugs en het nachtleven een grote rol spelen in Glow en techno past daar nu eenmaal ook heel goed bij.
DEEPCHORD PRESENTS ECHOSPACE – LIUMIN (2010)
Echospace is een goudmijn. Echospace is een muzieklabel voor dub ambient en dub techno en opgericht door Rod Modell en Stephen Hitchell uit Detroit. Het tweetal maakt ook onder de naam DeepChord en Echospace muziek (en er zijn nog veel meer aliassen). Liumin is slechts een van de vele heel goede albums waar het duo verantwoordelijk voor is.
Het boek begint direct op een illegaal feestje in een wasserette waar Raf voor het eerst hoort over de drug ‘glow’. Glow zou enorm speciaal zijn en een nog veel sterker effect dan MDMA hebben. Het grappige is dat de drug de hoofdrol in de roman speelt, maar dat niemand het ooit echt neemt. De enige echte ervaring met glow komt tot de lezer via een flashback.
Het album vormt de perfecte ondersteuning bij het feest. Het is van die typische muziek die het beter doet om vijf uur ’s ochtends dan om 1 uur ’s nachts. Het is het soort muziek dat het beste werkt wanneer iedereen al helemaal strak staat van de drugs en het slaapgebrek en je alleen nog maar een beetje mee kunt deinen op de muziek. Het feest waarmee het boek begint gaat tot in de vroege uurtjes door en dit album past daar dus erg goed bij.
JOHN TALABOT – FIN (2012)
Ned Beauman laat er geen gras over groeien en eigenlijk direct worden Raf en jij als lezer het mysterie ingezogen. Niks langzame opbouw, maar meteen voor de draad met alle thrillerelementen van het boek. Een technoalbum dat ik zelf heel erg mysterieus vind is Fin. Sowieso een persoonlijk favoriet van mij. Ik heb dit album echt helemaal kapot gedraaid toen het uitkwam, en lang daarna nog.
Ook heb ik vele dansjes gewaagd op de muziek van John Talabot. Het is enorm toegankelijke techno, maar er kleeft wel een duister randje aan het geheel. Ook de Spaanse invloeden waar Talabot gebruik van maakt, geven de muziek iets extra mysterieus.
Raf heeft een of andere rare afwijking waarbij zijn biologische klok niet 24 uur, maar 25 uur lang is. Dat betekent dat hij bijna altijd afwijkt van het bioritme van ‘normale’ mensen. De drugs en de feestjes tot diep in de ochtend helpen helemaal niet mee bij dat alles. Als klap op de vuurpijl moet hij opeens ook voor rechercheur spelen wanneer zijn vriend ontvoerd wordt. Fin omvat op uitstekende wijze het mysterieuze aspect van de roman en aangezien ik, toen dit album uitkwam, er ongeveer hetzelfde vernaggelde ritme als Raf op nahield, moet ik tijdens het lezen van Glow direct aan deze muziek denken.
PRINCE OF DENMARK – 8
Prince of Denmark is wederom een producer die onder allerlei verschillende namen muziek maakt. Wie er echt achter al deze projecten schuilgaat, is echter onbekend. De producer heeft wel echt enorm veel mooie muziek gemaakt, waarbij 8 misschien wel zijn magnum opus is.
Dit album is wel gemaakt nadat ik mijn wilde haren verloren ben dus zo’n band als ik met Fin heb, heb ik niet met dit album. Toch blijft goede techno nog altijd heel goed, ook als je niet onder de verdovende middelen zit en er niet tot in de vroege uurtjes hebt gedanst.
Sterker nog, als je aandachtig naar techno luistert, zeker met koptelefoon op, ontdek je zo ontzettend veel moois wat je op allerlei feestjes zou missen. 8 is daar een perfect voorbeeld van. Het is een vrij donker, maar enorm meeslepend album en versterkte mijn leeservaring ontzettend. Hoe Raf steeds verder verstrikt raakt in een mysterie waar hij helemaal niet om gevraagd heeft, en hoe hij langzaamaan steeds meer gevaar loopt, dat past erg goed bij de donkere sfeer van 8.
Daar komt bij dat Beauman langzaamaan steeds meer verbindingen maakt tussen allerlei zaken die op het eerste gezicht niks met elkaar te maken hadden, maar die uiteindelijk allemaal onderdeel uitmaken van het grote complot waar Raf in terecht is gekomen. Een koortsachtige leeservaring is het gevolg, zeker wat betreft het middenstuk van Glow. 8 is uitermate geschikt voor tijdens het lezen van die koortsachtige, hallucinante passages.
Dit album is helaas niet beschikbaar via de gangbare streamingkanalen.
THE BLACK DOG – RADIO SCARECROW (2008)
The Black Dog is een Britse technoformatie die inmiddels alweer zo’n dertig jaar bestaat. De groep is van grote invloed geweest op de Britse elektronische muziek en dit album is een van mijn techno-favorieten. Alhoewel, techno, er staat ook een groot aantal nummers op die meer neigen naar ambient of IDM en waar moeilijk op valt te dansen.
Ik heb dit album altijd geassocieerd met de nacht en met alle mysterieuze dingen die ’s nachts eerder gebeuren dan overdag. Radio Scarecrow straalt zo ontzettend veel sfeer uit, misschien wel het meeste van alle albums die ik hier genoemd heb. De naderende climax van Glow in combinatie met dit album was magisch.
Zoals je misschien inmiddels wel weet, ben ik een groot ambient liefhebber. Techno met ambientinvloeden draag ik dan ook een enorm warm hart toe. Het is namelijk voor zoveel verschillende sfeerzettingen geschikt. Dit album doet het uitstekend bij de actievolle gebeurtenissen van Glow, maar werkt ook erg goed bij de rust die ingezet wordt na de apotheose van het verhaal.
Het was weer een enorm fijn boek met enorm fijne ondersteunende albums. Glow vormde ook een fijne afwisseling met alle ellende die normaal voorkomt in de boeken die ik lees. Het plezier waarmee Beauman dit boek geschreven heeft, spat van de pagina’s af en werkt heel aanstekelijk. Ik heb er in ieder geval enorm van genoten, hoewel het dus niet zo geniaal was als The Teleportation Accident. Gaat dat boek lezen mensen, als je eens flink wil lachen.
