De twee andere boeken uit Jon Fosses septologie kwamen hier ook al langs en natuurlijk moest ik ook dat laatste boek lezen. Ik las wederom de Engelse vertaling door Damion Searls en weer werd ik direct gegrepen door deze meanderende zin van enkele honderden pagina’s die ons een inkijkje geeft in de binnenwereld van een ouder wordende kunstschilder.
Lees verder
Tussentijds van Peter Zantingh is de derde Libris-genomineerde roman die ik las. Ze jury heeft wel een rijtje mooie boeken gekozen, hoor. Nog geen tegenvaller tegengekomen (dat is wel eens wat anders geweest). Ook van dit door Das Mag uitgebrachte boek heb ik genoten, al twijfel ik wel of het niet iets té gegrond is in deze tijd.
Lees verder
Afgezien van wat fragmenten uit primaire teksten heb ik dus nauwelijks wat gelezen van Aristoteles. Tijdens mijn studie hoorde ik vooral: je moet Aristoteles goed kennen, hij is één van de belangrijkste filosofen ooit, en veel moderne filosofie grijpt terug op zijn denken, maar zijn teksten zijn verschrikkelijk saai en niet te lezen. Nu leek het me toch eindelijk eens tijd om wat van ons aller Ari te lezen.
Lees verder
Lang geleden las ik De Maagd Marino (2010) van Yves Petry en was erg te spreken over hoe meeslepend de auteur kon vertellen over mensen die zo ver van je af staan qua denkbeelden en fascinaties. Sindsdien ben ik de schrijver uit het oog verloren, maar zijn nieuwste, Overal Zit Mens. Een Moordfantasie (2022) staat op de shortlist voor de Libris Literatuur Prijs 2023.
Lees verder
Onlangs overleed Kenzaburo Oë, de Japanse auteur die in 1994 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Toen ik voor het eerst in aanraking kwam met zijn werk, had ik al wat boeken van Haruki Murakami gelezen, maar die verbleekten bij wat ik kende van Japanse cinema en Japanse muziek. Toen ik een aantal jaren terug Het Eigen Lot (1964) las, vond ik eindelijk datgene wat me ook zo mateloos intrigeert in Japanse films en muziek.
Lees verder
Ik kocht Black Lion: Alive in the Wilderness vooral vanwege de omslag, die ik echt schitterend vind. Daarnaast zou dit gaan over de spirituele zoektocht van de schrijver, die zijn hele leven in de Zuid-Afrikaanse wildernis gewoond en gewerkt heeft.
Lees verder
De twee andere boeken uit Jon Fosses septologie kwamen hier ook al langs en natuurlijk moest ik ook dat laatste boek lezen. Ik las wederom de Engelse vertaling door Damion Searls en weer werd ik direct gegrepen door deze meanderende zin van enkele honderden pagina’s die ons een inkijkje geeft in de binnenwereld van een ouder wordende kunstschilder.
Lees verder
Eerder al las ik Al het Blauw van Peter Terrin en aangezien De Gebeurtenis, zijn nieuwste, op de shortlist voor de Libris Literatuur Prijs 2023 staat, leek dit me het uitgelezen moment om weer wat van Terrin ter hand te nemen. De Gebeurtenis is een verfijnde roman waarin verschillende verhalen slim in elkaar grijpen, maar die niet direct een verpletterende indruk achter weet te laten.
Lees verder
Ik lees nog altijd niet genoeg science-fiction en/of fantasy naar mijn smaak dus het was een aangename verrassing toen De Schepping van Michael door Michael Kaptein op mijn pad kwam. Een boek dat moeilijk is om te bespreken, omdat ik zo weinig vergelijkingsmateriaal heb, maar dat me in de week dat ik erin las constant in zijn greep hield.
Lees verder
In mijn vorige muziekreview (je kunt die bespreking en dit stuk wel als tweeluik zien) zei ik dat mijn blogs voelen als een dagboek. Door telkens na te gaan waaróm ik iets vind, geef ik veel prijs van mezelf. Af en toe ben ik ook zeer openhartig, maar dat ik openheid van zaken geef is heus geen (niet alleen maar in ieder geval haha) ijdeltuiterij.
Lees verder
Eerder besprak ik Dagboek van een Oude Dwaas van Junichiro Tanizaki. Die beviel me uitstekend, maar zijn hoofdwerk is toch echt Stille Sneeuwval uit 1948 (dit is het jaar waarin de drie delen voor het eerst gebundeld verschenen, de afzonderlijke delen kwamen al eerder uit), een redelijk omvangrijke familiekroniek over vier zussen uit een vermogende familie.
Lees verder
Het leek me enorm ludiek om deze bespreking in briefvorm te gieten, zoals ook gebeurde in Brieven aan Koos door filosoof en cabaretier Tim Fransen. Maar dat is eigenlijk alleen leuk als je ook echt genoten hebt van het boek.
Lees verder
Op de middelbare school was ik absoluut geen liefhebber van de lessen geschiedenis en ik liet het vak dan ook zo snel mogelijk vallen toen dat eenmaal kon. Ik vond het doodsaai en begreep ook niet helemaal waarom we zouden leren over tijden die niets met ons te maken hebben.
Lees verder
